تازه هاي سينماي ايران



دست هاي خالي

کارگردان: ابوالقاسم طالبي
بازيگران: خسرو شکيبايي، فاطمه گودرزي، مريلا زارعي، مسعود رايگان، اصغر نقي زاده
ديگر عوامل و توضيحات بيشتر:
فيلمنامه: ابوالقاسم طالبي تهيه کننده: محمدرضا تخت کشيان
مدير فيلمبرداري: محمد آلادپوش، تورج منصوري تدوين: نازنين مفخم موسيقي: ستار اورکي طراح صحنه و لباس: علي عابديني/.. طراح چهره پردازي: مهري شيرازي/.. صدابردار: عباس رستگارپور/ صداگذار: عليرضا علويان
خلاصه داستان: اين فيلم ماجراي همسر شهيدي را روايت مي كند كه درصدد است زندگي جديدي را آغاز كند، اما دخترش موانعي را بر سر راه او ايجاد مي كند تا زن با دشواري هاي متعددي مواجه شود و ...

خدا نزديک است
کارگردان: علي وزيريان
بازيگران: بابک حميديان، الناز شاکردوست، سعيد نيکپور، مينا جعفرزاده و ...
ديگر عوامل و توضيحات بيشتر:
فيلمنامه: علي وزيريان
تهيه کننده: جواد نوروزبيگي
مدير فيلمبرداري: محمدتقي پاک سيما
تدوين: حسن حسندوست
مدير هنري: علي وزيريان
طراح صحنه: بابک پناهي
طراح لباس: مه لقا ناقد
صدابردار: مهران ملکوتي
صداگذاري و ميکس: محمدرضا دلپاک
طراح چهره پردازي: سعيد ملکان
خلاصه داستان: رضا جوان صادق و پاكي است كه دل به عشق ليلا داده است اما ليلا متوجه مهر و محبت او نيست و ...
« خدا نزديک است » اولين ساخته سينمايي علي وزيريان در مقام کارگردان است
پسران آجری
کارگردان: مجيد قاري زاده
بازيگران: ابوالفضل پورعرب، پوريا پورسرخ، بهنوش طباطبايي و فرزاد فرزين
ديگر عوامل و توضيحات بيشتر:
فيلمنامه: مجيد قاري زاده، محمدهادي کريمي
موسيقي متن: آندره آرزومانيان
خواننده: فرزاد فرزين
شعر: افشين يداللهي
خلاصه داستان: سه جوان آجري که خانه اي با عشق و اميد مي سازند، ماهور از زندگي سخن مي گويد، اختلاف و تضاد نسل ها از دلتنگي و جدايي، رفاقت و دوستي پايان همه رنج ها است ، « پسران آجري » پس از هشت سال دوري از سينما جديدترين ساخته سينمايي مجيد قاري زاده است. آخرين فيلم قاري زاده « جواني » نام داشت.

نگاهي به فيلم زودياك



کارگردان: ديويد فينچر. فيلمنامه: جيمز وندربيلت بر اساس کتابهاي رابرت گري اسميت. موسيقي: ديويد شاير. مدير فيلمبرداري: هريس ساويدس. تدوين: انگوس وال. طراح صحنه: دانالد گراهام برت. بازيگران: جک جايلنهال[رابرت گري اسميت]، مارک روفالو[کارآگاه ديويد تاسکي]، آنتوني ادواردز[کارآگاه ويليام آرمسترانگ]، رابرت داوني جونيور[پل آوري]، برايان کاکس[ملوين بلي]، جان کارول لينچ[آرتور لي آلن]. ١٥٨ دقيقه. محصول ٢٠٠٧ آمريکا. نامزد نخل طلاي جشنواره کن، نامزد بهترين بازيگر/ جک جايلنهال مرد فيلم هاي ترسناک از مراسم انتخاب نوجوانان. سانفرانسيسکو، سال هاي پاياني دهه ١٩٦٠. پس از قتل زوجي جوان پليس که نتوانسته ردي از قاتل آنها بيابد، خود را با معماي پيچيده اي رو در رو مي بيند. اين معما با وقوع قتل هايي ديگر و رسيدن نامه هايي به دفتر روزنامه سن فرانسيسکو کرونيکل با امضاي زودياک پيچيده تر مي شود. کارآگاه ديويد تاسکي و همکارش که مسئول پيگيري پرونده شده اند، براي ديدن نامه ها به دفتر روزنامه مي روند. پل آوري از خبرنگاران مشهور روزنامه نيز مسئول پيگيري ماجرا شده و به زودي توجه رابرت گري اسميت کاريکاتوريست روزنامه نيز به اين موضوع جلب مي شود. وقوع قتل هايي ديگر، رسيدن نامه هاي تازه و نوشته شده به رمز و همچنين پخش برنامه اي تلويزيوني ب حضور دکتر ملوين بلي سبب مشهورتر شدن قاتل سريالي مي شود. اما پليس با وجود داشتن چندين مظنون و فقدان مدارک محکمه پسند قادر به خاتمه دادن به مسئله نيست. گري اسميت که به شدت به اين قضيه علاقمند شده خود را وقف پيگيري ماجرا مي کند. چند سالي مي گذرد و آوري که الکلي شده موضوع را رها مي کند. تاسک نيز بعد از ماجراهايي و با وجود باز بودن پرونده علاقه خود را به زودياک از دس مي دهد. اما گري اسميت با پيگيري هاي خود سرانجام قانع مي شود که قاتل را يافته است. اين فرد کسي نيست جز آرتور لي آلن که از مظنونين اصلي پليس بوده و در گذشته دستگير نيز و به علت فقدان مدرک آزاد شده بود. گري اسميت دو کتاب با موضوع زودياک منتشر مي کند و پليس يک بار ديگر به سراغ آلن مي رود. آلن دو روز بعد به مرگ طبيعي فوت مي کند. بعد از مرگ وي ثابت مي شود که دست خط او و نمونه دي ان اي وي با نمونه يافته شده در نامه هاي زودياک مطابقت ندارد...


چرا بايداين فيلم را ديد؟


قتل هاي زنجيره اي از پديده هايي است که با نزديک شدن به روزهاي آغازين قرن بيستم شکل گرفت. شايد تقدير اين بود که هويت اولين قاتل سريالي کشف نشود يا کشف آن سال ها به طول بينجامد تا ضرروت تجهيز نيروي پليس به علم و تکنولوژي مدرن رخ بنمايد. اولين قتل هاي زنجيره اي در انگلستان صورت گرفت. مردي که به جک شکم پاره کن يا جک قصاب معروف شد، شروع به کشتن فواحش لندن کرد. جستجوي کارآگاه هاي اسکاتلنديارد سال ها طول کشيد و مظنونين زيادي دستگير شدند. اما هنوز بسياري از مورخين و کارشناسان اعتقاد دارند که قاتل واقعي هرگز شناسايي و دستگير نشد. هفت دهه بعد در آن سوي اقيانوس، قاتل ديگري که خود را زودياک مي ناميد، شروع به کشتار انسان هاي بيگناه کرد. انگيزه او با جک شکم پاره کن تفاوت بسياري داشت، ولي خيلي زود به دليل ناکامي مامورين پليس در يافتن وي تبديل به دومين فرد مشهور فهرست آدم کش هاي ناشناس-پس از جک-شد. افراد پليس نيز نسبت به اوايل قرن بيستم مجهزتر و کارآزموده تر بودند. ولي اين قاتل نيز با وجود مبادرت به قتل هايي ديگر در طول يک دهه، هرگز شناسايي و دستگير نشد. ظهور چنين جنايتکاراني بر ضعف هاي موجود در دستگاه پليس و قوه قضاييه و لزوم بازسازي و تجهيز آنها صحه گذاشت. اما همان گونه که جک قصاب تبديل به اسطوره اي ابتدا محلي و سپس جهاني شد، زودياک نيز مهر خود را بر دوران خود و دهه هاي بعد زد. با فاصله کوتاهي از اولين قتل ها، تام هنسون با شرکت هال ريد و باب جونز در سال ١٩٧١ فيلمي به نام زودياک قاتل ساخت. اما فيلم دان سيگل به نام هري کثيف که بعد از اين فيلم در همان سال و با اشاره اي مبهم به ماجراهاي زودياک/منطقه البروج[با بازي اندرو رابينسون] به نمايش در آمد، شهرت بيشتري کسب کرد. قاتل در اين فيلم خود را عقرب/ Scorpioنام داده بود، که اشاره اي صريح به زودياک بود. در سال ١٩٧٧ اولين رمان به شخصيت محوري زودياک کليف اسميت جونيور نوشته شد و در طول دهه هاي گذشته اين تعداد به شش کتاب ديگر رسيد. در اوايل دهه ١٩٩٠ اولين داستان گرافيکي بر اساس اسن شخصيت توسط استيون فريل نوشته و در انگلستان منتشر گرديد. زوياک تاثير خود را بر موسيقي پاپ نيز گذاشت و در همين دوره آلبوم هايي متعددي با نام زودياک قاتل يا قتل هاي هاي زودياک منتشر شد. تلويزيون نيز در سال ١٩٩٦ با اختصاص دادن اپيزودي از ماجراهاي پليس سن فرانسيسکويي"نش بريجز" دان جانسون را به شکار مقلد زودياک فرستاد. در پايان همين قسمت زودياک واقعي با نش تماس تلفني مي گرفت. اين ارجاعات در سريال هاي ديگري نيز تکرار شد.در ١٩٩٠ قسمت سوم جن گير اشاراتي نه چندان مستند به ماجراي زودياک داشت. در ١٩٩٦ نيز فيلم تلويزيوني The Limbic Region [با شرکت ادوارد جيمز الموس]که بر اساس کتاب رابرت گري اسميت ساخته شده بود، به نمايش در آمد. در سال ٢٠٠٠ فيلم کوتاهي با نام قاتلي در لباس مبدل نيز در شهر وايه خو[يکي از محل هاي واقعي جنايت] توسط گروهي فيليپيني ساخته شد که ماجراهاي آن در زمان حال رخ مي داد. فيلم بعدي زودياک قاتل نام داشت که توسط يولي لامل در ٢٠٠٥ ساخته شد و باز هم به بازي موش گريه ميان زودياک واقعي و يک مقلد مي پرداخت. در سال گذشته نيز فيلم زودياک به کارگرداني الکس بالکلي، درباره ماجراهاي کارآگاهي خيالي که مسئول پيگيري پرونده قتل هاي وايه خو شده بود، به نمايش در آمد. هيچ کدام از اين فيلم ها-به غير از مورد آخري- به حوادث و رخدادهاي واقعي اعتناي چنداني نداشتند. وجود قاتلي مرموز که شايد هنوز زنده باشد، محملي براي خلق هيجان و تنش بود. اما فينچر بر خلاف پيشينيانش سعي دارد همه حوادث را از ديد فردي که در آن دوره زيسته و زندگي خود را وقف تعقيب زودياک کرده، نمايش دهد. رابرت گري اسميت که از نزديک با کارآگاه و خبرنگار مسئول پرونده در تماس بوده و دو کتاب نيز درباره همين موضوع به چاپ رسانده است. ديويد فينچر با فيلم هاي قبلي خود از جمله هفت نشان داده که کارگرداني آشنا به موضوع قاتلين سريالي است. طبيعي است سرگذشت قاتلي واقعي که اعمالش چند دهه سن فرانسيسکو را در وحشت فرو برده- و از همه مهم تر حضور و وجود انسان هايي که تعقيب او را تبديل به تنها کار و وسوسه ذهني خود کرده اند- مي تواند دستمايه خوبي براي وي باشد. زودياک با فاصله اندکي از فيلم بالکلي اکران شد و از نظر دورنماي قصه چيز تازه اي براي تماشاگر ندارد. به همين علت با وجود اين که فيلم محصولي ٨٥ ميليون دلاري است و کارگرداني چون فينچر در پشت دوربين قرار دارد، از نظر تجاري با شکست روبرو شد. ديويد لئو فينچر متولد ١٩٦٢ دنور، کلرادو در زمان وقوع قتل ها دانش آموزي بيش نبود. يقيناً او نيز به همراه بسياري مفتون اعمال اين آدم کش رواني شده و گزارش کارهاي وي را با دقت دنبال مي کرده است. به نظر مي رسد که فينچر بعد از چندين دهه از وراي روايت گري اسميت در حال بازخواني ماجراي زودياک است. ساختار کرونولوژيک فيلم، حضور شخصيت هاي واقعي و ريتم کند و سنگين فيلم نيز حکايت از همين دارد. چيزي که مي تواند تماشاگر آشنا با پيشينه او در ساخت فيلم هاي مهيج جنايي[هفت و بازي-حتي باشگاه مشت زني] را از سالن فراري دهد. اما مطمئن باشيد اگر کمي حوصله به خرج داده و تا پايان اين فيلم تقريباً سه ساعته را تماشا کنيد؛ صاحب تجربه اي گرانقدر در شناخت رفتار آدمي خواهيد شد. يعني همان چيزي که الهام بخش زودياک در انجام قتل هاست: خطرناک ترين بازي که توسط خطرناک ترين موجود زنده صورت مي گيرد؛ يعني شکار انسان توسط انسان!ولي آن چه در روايت فينچر از نظر تاريخي اهميت دارد، ابطال دلايل يافته شده توسط رابرت گري اسميت و ادعاهاي او است که آرتور لي آلن را زودياک معرفي مي کند. فينچر در طول پنج سال گذشته و پس از اتاق امن که در مقايسه با فيلم هاي پيشين او قدمي به جلو محسوب نمي شد، فيلم ديگري نساخته است. بنابر اين توقع دوستداران وي و منتقدانش هنگام تماشاي زودياک، مواجهه با فيلمي بسيار قوي تر بود. اميدي که چندان فرجام خوشي نمي يابد. شايد دليل آن صادق بودن بيش از حد فينچر به ماجراهاي واقعي باشد که سبب ملال آور بودن فيلم شده است. هر چند داراي ارزش هايي روايي بالايي است و فضاسازي فينچر در داستاني که محدوده زماني گسترده اي را شامل مي شود، بي اغراق درجه يک محسوب مي شود. اما حضور هنرپيشه اي چون جايلنهال در نقش اصلي-با وجود تبحرش در بازيگري- به دليل فيزيک نامناسب که قادر به جذب همدلي تماشاگر نمي شود[بر خلاف رابرت داوني جونيور و حتي مارک روفالو] باعث شده تا تحقيقات پر افت و خيز و چند ساله گري اسميت و فيلم فينچر کسالت آور و عاري از هيجان لزمه فيلمي هاي جنايي/خبرنگاري يا کارآگاه خود خوانده شود. همين امر وقتي آوري پيشنهاد همکاري با او را رد مي کند[فراموش نکنيم که رابطه اين دو در گذشته نيز از گفتگوهاي معمولي چندان فراتر نرفته] باعث تعجب تماشاگر نمي شود. تمامي سعي فينچر به شکلي آگاهانه معطوف به روانشناسي تعقيب کنندگان زودياک شده و شخصيت هايي فوق العاده عميق نيز خلق کرده است. اما بازي که اين بار او براي شرکت در آن از بيننده دعوت مي کند، بسيار بالغ تر و دور از دسترس تر از بازي[١٩٩٧] ده سال قبل اوست. تنها مزيت فيلم دعوت از تماشاگران به جستجوي اينترنتي يا مطالعه منابع نوشتاري درباره زودياک است. با اين حال اگر شيفته کارهاي فينچر هستيد، غلفت در تماشاي آخرين کار-حتي با داشتن عذر موجه- خطايي نابخشودني است!ژانر: جنايي، درام، مهيج.
براي مشاهده عکسهايي از اين فيلم اينجا را کليک کنيد

لينکهاي دانلود: (نسخه اورجينال و به زبان انگليسي)

وزير ارشاد : سنتوري قابل نمايش نيست

وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي، در جديدترين موضع‌گيري خود اعلام كرد: فيلم سنتوري قابل نمايش نيست. وزير فرهنگ و ارشاد اسلامي، در جديدترين موضع‌گيري خود، خيلي صريح و شفاف نظر خود را درباره فيلم سنتوري و دليل توقيف آن اعلام كرد. محمد حسين صفار هرندي روز چهارشنبه بعد از ظهر ميهمان روزنامه جام جم بود. در بخشي از جلسه يكي از خبرنگاران «جام جم» درباره علت توقيف فيلم سنتوري سوال كرد و وزير نيز در پاسخ او گفت: فيلم سنتوري در حال حاضر قابليت نمايش ندارد و تغييراتي هم كه در آن اعمال شده مناسب نبوده است.
وزير ارشاد در توضيح توقيف اينكه چرا فيلمي كه پروانه ساخت گرفته، در جشنواره شركت كرده و پس از دريافت پروانه نمايش در نوبت اكران قرار گرفته؛ گفت: فيلمنامه سنتوري سال 81 با نامي ديگر به معاونت سينمايي ارائه شد اما به دليل مشكلاتي كه داشت نتوانست مجوز ساخت دريافت كند. اما حالا كه فيلم ساخته شده ، قابليت نمايش عمومي ندارد. زيرا برخي معتقدند فيلم با فيلمنامه‌اي كه مجوز گرفته متفاوت است. البته نمايش فيلم‌هايي كه قابليت اكران عمومي ندارند در جشنواره فيلم فجر، يادگار سالهاي قبل است كه من با آن مخالف هستم.
وي تصريح كرد: نمايش سنتوري در جشنواره دليلي براي نمايش عمومي آن نيست و معتقدم فيلمي كه قابليت اكران عمومي ندارد نبايد در جشنواره هم نمايش داده شود.
وزير ارشاد در پاسخ به سؤالي درباره سخنان جواد شمقدري هم گفت: تمايلي ندارم وارد «ديالوگ بي‌خاصيت» شوم.
او سپس يك بيت شعر از سعدي خواند:
زبان بريده، نشسته به كنج صم بكم
به از كسي كه نباشد زبانش اندر حكم
اين در حالي است كه روزنامه كيهان در تحليلي نسبت به اين فيلم اينگونه اظهار داشته كه دقت نظر و هوشياري مسئولان باعث مي شود تا سينماي كشور از مهلكه اي ديگر جان سالم به در برد.
نخست) در حاليكه قرار بود فيلم سنتوري آخرين ساخته داريوش مهرجويي از اويل مرداد ماه در سينماهاي تهران به نمايش درآيد، فيلم محاكمه ساخته ايرج قادري به شكلي ناگهاني جايگزين آن شد. بخشي از دست اندركاران سينما در واكنش به اين جا به جايي و گسترش اين شايعه كه فيلم سنتوري جهت بازبيني مجدد به هيات نظارت بر فيلم ارجاع شده است، خواستار پاسخگويي صريح مسئولان سينماي كشور به اين پرسش شدند كه چگونه مي توان مانع از اكران فيلمي شد كه مجوز قانوني اكران دريافت كرده است!؟
تاريخ سينماي كشور گوياي اين واقعيت است كه سينماي پس از انقلاب در طول حيات
نه چندان پر سابقه اش بارها شاهد بروز چنين اتفاقاتي و متعاقب آن مطرح شدن پرسش هايي از اين دست بوده است. اوج چنين وقايعي را نيز مي توان در فاصله سال هاي 1378 تا 1384 جستجو كرد. سال هايي كه دلسوزان نظام و علاقه مندان به فرهنگ غني ملي، جامعه و مسئولان سينمايي را نسبت به رشد و گسترش باورهاي منحط وارداتي هشدار مي دادند و خواستار مقابله با توليداتي بودند كه ارمغاني جز از خودبيگانگي و حقارت در پي نداشتند.
در حقيقت مخالفت با اكران توليداتي چون نوبت عاشقي، تحفه هند، آدم برفي، ديدار، پارتي،
خانه اي روي آب، زندان زنان، مارمولك و... در فضا و شرايطي شكل مي گرفت كه مردم متدين و هنر دوست كشور به اين باور مي رسيدند كه مسئولان سينمايي كشور آنچنان كه شايسته است از باورها و اعتقاداتشان صيانت نكرده اند لذا خود بايستي آستين ها را بالا بزنند.
در اينكه گاهي مردم متدين ايران در حفظ و صيانت از دستاوردهاي نظام گاه از مسئولان اجرايي كشور هوشيارانه تر و جلوتر گام برداشته اند جاي شبهه اي نيست از اين رو نه تنها نمي توان بر آنان نسبت به بروز چنين واكنش هايي خرده گرفت بلكه همان گونه كه امام راحل(ره) و رهبر معظم انقلاب بارها به آن اشاره فرموده اند، مسئولان كشور بايد سپاسگذار حضور فعالانه مردم در صحنه اجتماع باشند چرا كه مرگ يك جامعه زماني فرا مي رسد كه مردم نسبت به روند جريان امور آن بي تفاوت باشند. به عبارت ديگر اگر هوشياري و درايت مردم نسبت به اوضاع و شرايط فرهنگي در سال هاي گذشته به اين شدت نبود، معلوم نبود جامعه هم اكنون در چه وضعيتي قرار داشت.
با پيروزي دولت موسوم به اصلاحات در سال 1376، عرصه سينماي كشور همچون ساير
عرصه هاي فرهنگي دستخوش تغيير و تحولات بنياديني شد از جمله آنكه شوراي تصويب فيلمنامه كه نقش مهمي را در كنترل و ارزيابي توليدات آتي سينما بر عهده داشت بدون هيچ مستند قانوني به حاشيه كشانده شد و توليد آثاري كه تا پيش از اين به دلايل مختلف از ساخت آنها جلوگيري مي شد، آزاد شد. اين آزادي حتي در مورد اكران توليدات ممنوع از اكران نيز اعمال شد.
اكران فيلم هاي بانو، آدم برفي و ديدار و همچنين توليد فيلم دو زن، نخستين دستاورد سياست هاي دولت جديد بود. حاصل سياست هاي دولت جديد در سال هاي بعد توليد و اكران آثاري بود كه در بسياري از موارد عواطف مردم متدين را جريحه دار مي ساخت تا آنجا كه به انحاء مختلف خواستار جلوگيري از اكران چنين فيلم هايي
مي شدند. اين موضوع به خصوص در سال هاي پاياني دور دوم دولت اصلاحات باعث ايجاد ترافيك سنگيني از توليداتي شد كه به دلايل مختلف از جمله افزايش احتمال تنش هاي مردمي غير قابل اكران تشخيص داده شدند.
صدور فله اي مجوز اكران اين آثار در ما ه هاي پاياني دولت اصلاحات نشان داد كه اين تشخيص نه از آن جهت بود كه مسئولان هيات نظارت به اشتباهات خود در تصميم گيري هاي مغاير خود با خواست و منافع ملي پي برده بودند بلكه ابزاري جهت جلوگيري از گسترش اعتراضات مردم محسوب مي شد.
هيات نظارت بر سينماي حرفه اي دولت نهم با پنج عضو از دولت قبل و پنج عضو جديد با هدف ارتقاء سينما و تحقق آرزوي سينماي ملي كار خود را آغاز كرد. تلاش بي وقفه اعضاي هيات جديد در ايجاد تطابق هر چه بيشتر مفاهيم توليدات با منافع ملي اگر چه قابل چشم پوشي نيست لكن سكوت اعضاي اين هيات در مواجهه با مجوزهاي فله اي فيلم هايي كه در پايان كار دولت هشتم صادر شده بود موجب شد تا سينماي ايران شاهد اكران آثاري باشد كه كوچكترين سنخيتي با آمال و آرزوهاي منطبق بر سينماي ملي نداشتند.
اكران فيلم هاي مكس، ازدواج به سبك ايراني، طبل بزرگ زير پاي چپ، عروس خوش قدم و... كه در اين فهرست جاي داشتند باعث شد تا وزير محترم فرهنگ و ارشاد اسلامي نيز بارها بر بي محتوا و غير قابل دفاع بودن اين آثار تاكيد كند.
نتيجه اين سهل انگاري نيز به اكران فيلم نقاب انجاميد. فيلمي كه اكران آن موجبات خشم و نارضايتي قشر وسيعي از جامعه را به دنبال داشت و حوادثي را در پي داشت كه بيان آن در اين مجال ميسر نيست.
سنتوري قصه زندگي جوان نوازنده و خواننده اي به نام علي است. از موقعي كه اعتياد علي به مواد مخدر افزايش پيدا كرده و شبها مست و پاتيل و يا نشئه از مصرف زياد مواد به خانه باز مي گردد، هانيه همسرش ديگر تمايلي به زندگي مشترك با او ندارد. علي خاطرات خود را مرور مي كند و در لابه لاي آن روزهايي را به ياد مي آورد كه در اوج محبوبيت، رهبري گروه اركستري را برعهده داشت كه طرفداران بسيارش براي حضور و شركت در آن رقابت مي كردند.
در يكي از همين مراسم بود كه هانيه را براي نخستين بار ملاقات كرد و از آن پس هانيه به بهانه آموزش سنتور ارتباطش را با او گسترش داد تا آنجا كه به ازدواجشان انجاميد. اما ديري نپائيد كه اعتياد به مواد مخدر اوضاع مالي آنان را در شرايط بحراني قرار مي دهد و هانيه را مجبور به انجام كار در بيرون از منزل مي كند.
علي هم كه آدم شكاكي است، هانيه را متهم به ارتباط با يك ويالونيست مي كند كه او را رقيب خود مي داند و از اينجا است كه زندگي آنان در شيب تند نكبت و سياهي مي افتد تا آنجا كه هانيه طلاق مي گيرد و علي برخلاف ميل باطني اش مجبور مي شود كه از پدر و مادرش كه او را به خاطر علاقه به موسيقي از منزل بيرون كرده و حتي در مراسم ازدواج وي نيز حضور نيافته بودند، كمك مالي بگيرد. پدر كه از وضعيت اسف بار علي آگاه شده به كمك او مي شتابد و او را به يك مركز بازپروري مي برد، جايي كه علي آرام آرام گذشته خود را بازيافته و با برگزاري كنسرت در آنجا، خاطراتش را زنده مي كند.
دست اندركاران تهيه فيلم سنتوري با پشت سر گذاشتن يك برزخ چهارساله سرانجام فيلمي را توليد كردند كه بخش اعظم آن به دليل استفاده از صداي چاووشي (خواننده اي كه بنا به دلايلي از خواندن منع شده است) قابليت اكران نداشت. از عجايب روزگار آنكه فيلم سنتوري در چنين شرايط معلومي، مجوز اكران در جشنواره فيلم فجر را مي گيرد گو اينكه در طول جشنواره فجر، مي توان بر نقض قوانين و مصالح مملكت و يا حتي معصيت و گناه چشم پوشيد و يا اينكه خون مخاطبان جشنواره فجر رنگين تر است!!
صرف نظر از بحث صداي چاووشي در فيلم، بحث تقابل نظام و جامعه با هنر و هنرمند، موضوعي است كه در فيلم مورد توجه قرار گرفته است. علي ، جوان مستعدي است كه از راه نواختن سنتور و خواندن آواز به شهرت دست يافته است. وي اگر چه تلاش كرده تا با فاصله گرفتن از مسائل حاشيه اي، زندگي بي دغدغه و آرامي براي خود ايجاد كند اما پدر علي نماد قشر متدين جامعه كه از قضا از دست اندركاران نظام نيز هست، به دليل آنكه ساز را حرام مي داند، علي را از منزل اخراج كرده و حتي حاضر نشده در مراسم عروسي او نيز شركت كند.
از سوي ديگر همانگونه كه هانيه، همسر علي به آن اشاره مي كند، فضاي خشن و تهوع آور جامعه و عدم توجه مسئولان به وضعيت هنرمندان باعث مي شود كه علي، نماد قشر هنرمند جامعه خيلي زود از جاده سلامت خارج شده و راه اعتياد را در پيش گيرد. آن دسته از هنرمندان نيز كه سالم مانده اند مثل هانيه براي ادامه زندگي راهي كشورهاي خارجي مي شوند.
در واقع كارگردان در فيلم خود به صراحت از دو عامل جزم انديشي قشر متدين جامعه و همچنين بي توجهي مسئولان فرهنگي كشور به عنوان مسببين اصلي نابودي هنر در كشور ياد مي كند. انتقاد از قشر متدين جامعه آنگاه رنگ و بوي توهين و افترا به خود مي گيرد كه دوربين كارگردان بارها بر روي شمايل حضرت علي(ع) آويخته در منزل پدر و مادر علي زوم مي كند، خانواده كم خردي كه در عين بهره بردن از ثروت بيكران، فرزندشان كه نماد قشر جوان و هنرمند جامعه است به فلاكت و بدبختي دچار است.
از ديگر سو پوشش علي در سراسر فيلم عبا است. از آنجا كه عبا نماد پوشش قشر روحانيت و همچنين قشر متدين جامعه هنگام عبادت است وقتي اين پوشش بر تن فردي قرار
مي گيرد كه بر اثر بي توجهي و دگم انديشي ها در مسير قهقرايي زندگي قرار گرفته است، نخستين چيزي كه به ذهن مخاطب متبادر مي شود، سايه سنگين يك پوشش مذهبي بر زندگي جواناني است كه به اجبار در مسير نابودي قرار گرفته اند.
قابل تامل تر آنكه وقتي پدر علي براي نجات فرزندش به محل اجتماع معتادان كه خيل كثيري را شامل مي شوند، وارد مي شود علي رغم پست و منصب دولتي خود كه در واقع نمادي از مسئولان نظام است، تنها و تنها به فكر نجات فرزند خود است گو اينكه نجات جان آن جماعت كوچكترين اهميتي براي وي ندارد!! آنچه كه در مجموع بايد به آن اشاره كرد آنكه فيلم سنتوري بي شك با حال و هواي سال هاي ابتدايي دهه هشتاد ساخته شده است يعني سال هايي كه برخي هنرمندان بر سر توهين و افترا به نظام و مسئولان به رقابت مي پرداختند و حتي چنين توهين هايي گاه مايه مباهات شناخته مي شد.
فيلم سنتوري بي هيچ مشكلي از هيات نظارت بر اكران فيلم مجوز اكران دريافت مي كند لكن دقت نظر و هوشياري مسئولان باعث مي شود تا سينماي كشور از مهلكه اي ديگر جان سالم به در برد. پرسشي كه در اين ميان شكل مي گيرد آنكه به راستي چه زمان مردم ايران
مي توانند به اين درجه از يقين و اطمينان دست پيدا كنند كه مسئولاني را در سينماي كشور دارند كه در تصميم گيري هاي خود، حداقل ترين خطاها را مرتكب مي شوند
.

شهر مرزي


نويسنده و کارگردان: گرگوري ناوا. موسيقي: گريم ريول. مدير فيلمبرداري: رينالدو ويلالوبوس. تدوين: پادريس مک کينلي. طراح صحنه: ميگوئل آنخل آلوارز. بازيگران: جنيفر لوپز[لورن آدرين]، مايا زاپاتا[اوا خيمه نز]، آنتونيو باندراس[آلفونسو دياز]، سونيا براگا[ترزا کاسيلاس]، مارتين شين[جورج مورگان]، زايده سيلويا گوتيه رز[لوردس خيمه نز]، ايرنئو آلوارز[دومينگو اسپارزا]، رنه ريورا[اريس رودريگز]، خوآن ديه گو بوتو[مارکو سالانکا]. ١١٥ دقيقه. محصول ٢٠٠٦ آمريکا، انگلستان. لورن آدرين خبرنگاري آمريکايي است که از سوي سردبيرش جورج مورگان براي نوشتن مقاله اي تحقيقي درباره تجاوز و قتل زنان در شهر مرزي سيوداد خوارز مکزيک تحت فشار است. مورگان اين کار را شرط رسيدن آدرين به مقامي بالاتر قرار داده است. آدرين از روي اجبار و اکراه به خوارز مي رود و با همکار و محبوب قديمي اش آلفونسو دياز-روزنامه نگاري محلي- تماس مي گيرد. آلفونسو که سال ها قبل توسط لورن ترک شده، دل خوشي از بازگشت وي ندارد. اما براي يافتن علت و مسببين قتل ها با اکراه به وي کمک مي کند. بزرگ ترين سر نخ آنها دختر جواني به نام اوا است که پس از تجاوز زنده به گور شده، اما نجات يافته و براي رسانيدن صدايش به گوش مقامات به سراغ روزنامه آلفونسو آمده است. ولي ظاهراً رئيس پليس شهر از پيگيري ماجراي قتل ها خشنود نيست و با فرستادن مامورين اش به سراغ دياز و خانواده اوا به آنها مي فهماند از پيگيري ماجرا منصرف شوند. لورن اوا را از چنگ مامورين فراري داده و با خود به هتل و سپس خانه اي امن –متعلق به زني ثروتمند و خير به نام ترزا کاسيلاس- مي برد. جستجوي او براي شناسايي و يافتن حمله کنندگان به اوا باعث دستگيري دياز مي شود. تحقيقات لورن او را به سوي شرکت توليد مانيتور و تلويزيون رهنمون مي شود که اکثر قربانيان از کارگران بوده اند. همزمان دياز آزاد شده، اما در محل کارش کشته مي شود. لورن پس از آشنايي با مدير کارخانه و پي بردن به هويت متجاوزين مقاله اش را نوشته و براي مورگان مي فرستد. اما مورگان با وجود رضايت اوليه اش از چاپ آن منصرف شده است. به نظر مي رسد که راه براي نجات اوا و ديگر قربانيان بسته شده و تعلق قاتلين به طبقه بالا مانع از انجام هر کاري است. اما...چرا بايد ديد؟گرگوري جيمز ناوا متولد ١٩٤٩ سان ديه گو، کاليفرنيا نام چندان ناشناسي نيست. با دومين فيلمش El Norte در ١٩٨٣ موفق به دريافت جايزه بزرگ جشنواره مونترال و نامزد اسکار بهترين فيلمنامه شد. درام جنگي زمانه سرنوشت ساز[١٩٨٨] اولين فيلم آمريکايي اش اثري معقول و نسبتاً موفق بود که با درام خانواده من[١٩٩٥] دنبال شد. اما اولين همکاري اش با جنيفر لوپز در ١٩٩٧ بود که هر دو را به شهرت رسانيد. درام موزيکال سلينا که بر اساس زندگي سلينا کوئينتانيلا پرز خواننده تگزاسي ساخته شده بود ٨ جايزه معتبر و نامزدي گولدن گلاب بهترين بازيگر زن را براي آنها به ارمغان آورد. فيلم قبلي او چرا احمق ها عاشق مي شوند نيز فروشي معقول و جوايزي معتبر براي بازيگرانش به ارمغان آورد. اينک پس از يک دهه بار ديگر لوپز و ناوا در کنار هم قرار گرفته اند تا از وراي قصه اي مهيج به ماجرايي واقعي اشاره کنند. شهر مرزي بر اساس قتل هاي زنجيره اي ابتداي دهه ١٩٩٠ شهر سيوداد خوارز مکزيک-شهري صنعتي در نزديکي مرز ال پاسوي تگزاس- ساخته شده است و اشاراتي صريح به نقش صاحبان قدرت در اين منطقه در حل نشدن معماي قتل ها دارد. قتل هايي که به گواه سازمان عفو بين الملل، و فيلم که با حمايت همين سازمان و نهادهاي حامي حقوق زنان ساخته شده، تعدادشان متجاوز از ٥٠٠٠ نفر است. رقمي وحشت آور که افشاي آن مي توانست قرارداد منطقه آزاد آمريکاي شمالي[ North American Free Trade Agreement -NAFTA] را دچار مخاطره کند.اما شهر مرزي با وجود مهابت واقعه و ساختار قابل قبول آن فيلمي به سبک و سياق فيلم هاي افشاگرانه دهه هفتاد و نخ نماست که پيرنگ عاشقانه هاليوودي-با اندکي خويشتنداري- نيز دارد. برجسته ترين نقطه قوت فيلم فيلمبرداري رينالدو ويلالوبوس و طراحي صحنه آن است. حضور باندارس و لوپز نيز فقط با هدف جلب توجه تماشاگر توجيه پذير است و پيرنگ کليشه اي فرعي آن-رستگاري و تحول لورن آدرين که در پايان فيلم بعد از مرگ دياز تصميم به ماندن در خوارز و اداره روزنامه حلي گرفته- از تاثيرگذاري ماجراي قتل ها و دهشت شان مي کاهد. اگر بازيگراني نه چندان مشهور و هاليوودي با فيلمنامه معقول تر به کار گرفته شده بود، حاصل کار مي توانست بارها تاثيرگذارتر و حتي آگاهاننده تر باشد. ولي بي رحمي دنياي تجارت سرگرمي و صنعت سينما را دست کم نگيريد. شايد اگر همين اهداف مادي نبودند، چنين فيلمي اصلاً ساخته نمي شد. تا همين اندازه نيز که توانسته اند توجه کشورها و سازمان هاي بين المللي را به اين موضوع غم انگيز جلب کنند، جاي تشکر باقي است. تماشاي فيلم يقيناً براي خانم هاي آزاد انديش و آقايان طرفدار حقوق زنان تجربه اي لذت بخش خواهد بود و شايد پالايش دهنده!ژانر: جنايي، درام، مهج. لينکهاي دانلود: (نسخه اورجينال و به زبان انگليسي)http://rapidshare. com/files/ 41118125/ B1478o8417r1478d .Def.part1. rar http://rapidshare. com/files/ 41120517/ B1478o8417r1478d .Def.part2. rar http://rapidshare. com/files/ 41122900/ B1478o8417r1478d .Def.part3. rar http://rapidshare. com/files/ 41125949/ B1478o8417r1478d .Def.part4. rar http://rapidshare. com/files/ 41134773/ B1478o8417r1478d .Def.part5. rar http://rapidshare. com/files/ 41140267/ B1478o8417r1478d .Def.part6. rar http://rapidshare. com/files/ 41142189/ B1478o8417r1478d .Def.part7. rar http://rapidshare. com/files/ 41142452/ B1478o8417r1478d .Def.part8. rar
رمز فايل: ندارد
لينکهاي دانلود غيرمستقيم و از سايت رپيدشر مي باشد. براي آشنايي با نحوه دانلود از سايت رپيدشر (Rapidshare)
اينجا را کليک کنيد

تسويه حساب تهمينه ميلاني








شايعه احتمال توقيف فيلم تسويه حساب در روزهاي انتشار خبر عدم نمايش سنتوري شنيده شد. سايت سينماي ما هم بنا به وظيفه اطلاع‌رساني اخبار سينماي ايران، پس از شنيدن اين خبر در تماس با تهمينه ميلاني، كارگردان فيلم، صحت و سقم آن را جويا شد. ميلاني از موضوع اظهار بي‌اطلاعي كرد و گفت كه ماجرا را پيگيري خواهد كرد. خوشبختانه پس از انتشار حرف‌هاي ميلاني در سايت سينماي ما، مشاور رسانه‌اي فيلم در يكي از خبرگزاري‌ها اين شايعه را تكذيب كرد. لازم به توضيح است كه برخلاف چيزي كه در خبر ايران‌نيوز به چشم مي‌خورد، سينماي ما خبري در مورد توقيف تسويه‌حساب منتشر نكرده و فقط حقيقتِ يك شايعه‌ي مطرح‌شده در محافل سينمايي را از طريق سازنده‌اش پيگيري كرده است. متن خبر ايران‌نيوز از اين قرار است:مشاوررسانه ای این فیلم با بيان اينكه٬ خبری که سایت سینمای ما درباره توقیف فیلم تسویه حساب، منتشر کرده به شدت تکذیب می شود گفت: اين فيلم عيد فطر به اكران عمومي درخواهد آمد. محمدتاجیک افزود: این فیلم هم اکنون مراحل مختلف گرفتن پروانه نمایش را طی می کند و تا آنجایی که اطلاع دارم این فیلم مشکلی برای نمایش ندارد و پس از گرفتن پروانه نمایش در عید فطر نمایش داده می شود. مهناز افشار، لادن مستوفي، شهره لرستاني، السا فيروزآذر، بهاره افشاري، محمدرضا شريفي‌نيا، رضا عطاران، اكبرعبدي و سياوش طهورث در اين فيلم ايفاي نقش كرده‌اند. محمد نيك بين تهيه‌كننده، عليرضا زرين دست فيلمبردار، اسحاق خانزادي صدابردار و ناصر چشم‌آذر ساخت موسيقي فيلم تسويه حساب را بر عهده داشته‌اند.


نيمي از كار فيلمبرداري آتش سبز به اتمام رسيد

شصت درصد از فيلمبرداري فيلم «آتش سبز» به پايان رسيده است و گروه فيلمبرداري اين فيلم تا چند روز ديگر به لوكيشن جديدي مي‌روند. عزت‌الله انتظامي از سه‌شنبه هفته گذشته بازي خود را در اين فيلم آغاز كرد و به نظر مي‌رسد كه نقشي متفاوت و دشوار را در اين فيلم برعهده گرفته است.گروه فيلمبرداري آتش سبز در حال حاضر در بيرجند هستند و طبق برنامه‌ريزي‌ها فيلمبرداري اين فيلم تا اوايل مردادماه به طول خواهد انجاميد كه فيلمبرداري آخرين نماهاي اين فيلم در تهران انجام خواهد شد .

فيلمنامه «آتش سبز» كه بر اساس افسانه كهن «سنگ صبور» نوشته شده، داستان دختري است به نام «ناردانه» كه در كودكي سروش ازدواجش را با يك مرد مرده را مي‌شنود و براي گريز از اين سرنوشت خوف‌انگيز، ناخواسته گام در راهي دشوار مي‌گذارد.
نويسنده و كارگردان: محمدرضا اصلاني، تهيه كننده: قاسم قلي‌پور، مدير فيلمبرداري: مرتضي پورصمدي،‌ مدير توليد: مرضيه قريشي، مدير هنري: ژيلا مهرجويي، طراح لباس: شعبه نواب‌تهراني، طراح چهره‌پردازي: محسن ملكي، صدابردار: محمد مختاري، موسيقي: محمدرضا درويشي، برنامه‌ريز: فاطمه زيوري، مدير روابط عمومي: ليلا همتي، دستيار اول فيلمبردار: رسول تنهايي ، عكاس: محسن رسول اف، تصويربردار پشت صحنه: شهرام موبد، دستياران كارگردان: فاطمه زيوري ، روزبه كافي، ايمان توكلي ، منشي صحنه: ستاره سماوي، دستيار لباس: مهنوش عباسي، چهره پردازي: عليرضا باقربيگي،عطيه مهرپيوند، دستيار توليد: اكبر آقا محمدي، دستياران صحنه: مينا بزرگمهر، حميدرضا عامري، هماهنگي توليد: نگار همتي، جامه دار: زبيده پهلوان، دستياران فيلمبردار: حميد يوسف پور، رضا كياني، ميلاد طينت فام، مرتضي قاسمي، منصور تنهايي، خدمات: حسين حسيني، توفيق حسين‌لي، حمل و نقل: ميثم محمد خاني، سينه موبايل: سيد رضا واعظ، مركز خدمات صنايع فيلم ايران ، بازيگران: عزت الله انتظامي،مهدي احمدي، مهتاب كرامتي، فرخ نعمتي، آهو خردمند، پگاه آهنگراني، هوشنگ قوانلو و ...

عكسهايي از فيلم رئيس ساخته مسعود كيميايي












چند و چوني از فيلم نقاب

در كشور امارات، كامران اميرزاده كه يك رستوران‌دار و تاجر خرده‌پاي ميداني است، با دختري ايراني به نام نگار آشنا مي‌شود. البته اين آشنايي به اين صورت است كه ابتدا اتومبيل او تصادف مي‌كند و اين تصادف سرآغاز آشنايي و ازدواج آن دو مي‌شود. نگار دختر يك تاجر ثروتمند ايراني است كه با پدرش آقاي جهاندار، براي تاسيس يك شركت ايراني به دبي آمده‌اند. در روز ازدواج، جهاندار به عنوان پيش‌پرداخت كادوي عروسي، آنها را براي ماه‌عسل به يك سفر خارجيمي‌فرستد و اهداي كادوي اصلي را به آينده موكول مي‌كند. پس از بازگشت از سفر، كامران زندگي آرام خود را با نگار آغاز مي‌كند و در اين بين، «نيما» دوست نزديك كامران و مدير رستوران كامران هم، هر روز با آنهاست... همه چيز مسير عادي خود را طي مي‌كند، اما به زودي اخلاق كامران عوض شده و با نگار بناي ناسازگاري مي‌گذارد. اين اتفاق باعث مي‌شود كه نيما به نگار اظهار عشق ‌كند... تا اين‌جا بيننده فكر مي‌كند كه به‌طور حتم بايد قصه جديدي از عشق نيما و نگار را ببيند، اما قصه چنان 180 درجه عوض مي‌شود كه بيننده را مقابل تصاويري كه روبه‌رويش است ميخكوب مي‌كند و شايد يكي از معدودترين فيلم‌هايي بود كه به هيچ عنوان بيننده نمي‌توانست از اتفاقات ثانيه‌هاي بعد باخبر شود... نام اين فيلم «نقاب» است كه از ساخت تا اكران آن، خود يك سناريوي تازه بود و حتي اين سناريو تا پس از اكران آن هم ادامه پيدا كرد. آنهايي كه اين فيلم را به طور دقيق ديدند ، به شرافت گمشده افراد زير نقاب پي مي‌برند. نقاب، دراوايل سال 1383 در دبي ساخته شد و تهيه‌كننده آن «علي آشتياني‌پور» اميد داشت كه اين فيلم در گيشه به فروش خوبي برسد، اما گويا اين اتفاق نيفتاد و اين فيلم اجازه اكران نگرفت... همين امر باعث شد تا سرمايه آشتياني‌پور، بلاتكليف بماند. پس از گذشت، چهار سال سرانجام با حذف قسمت‌هايي از اين فيلم، نقاب اجازه اكران گرفت. در اين فيلم زيبا كه كارگردانش «كاظم راست‌گفتار» است، پارسا پيروزفر در نقش نيما، امين حيايي در نقش كامران، سارا خوئيني‌ها در نقش نگار و محمدرضا شريفي‌نيا در نقش جهاندار بازي مي‌كنند، ضمن اين‌كه گوهر خيرانديش و ماه‌چهره خليلي هم در اين فيلم ايفاي نقش مي‌كنند. آشتياني‌پور در مورد اكران نشدن فيلمش طي اين مدت مي‌گويد: «بارها قرار شد اين فيلم پخش شود، اما هر بار بنا به دلايلي ارشاد اجازه اكران آن را به ما نداد و طي اين سال‌ها، نشريات بارها از اكران نشدن آن مطالبي نوشتند، تا جايي كه احساس ما اين بود پس از اين‌كه فيلم اكران شود، بيننده سينما كه تشنه اين فيلم است براي ديدن آن به سينما بيايد. وي مي‌گويد: البته اين را بگويم كه ارشاد هيچ‌گاه از واژه توقيف براي فيلم‌ ما استفاده نكرد، اما هرگاه به آن جا مراجعه مي‌كرديم، مي‌گفتند كه پروانه نمايش را به آن مي‌دهيم، يك‌بار هم كه پروانه را دادند، اما پس از مدتي دوباره پس گرفتند.» شايد براي‌تان جالب باشد، بدانيد كه «نقاب» توسط «پيمان قاسم‌خاني» نويسنده كاربلد سريال‌هاي طنز كه معمولا كارهاي او را با مهران مديري ديده‌ايم به نگارش درآمده است. راست‌گفتار مي‌گويد: نقاب ويژگي فيلم‌هاي پرفروش را دارد و مخاطب با اشتياق تمام از ابتدا تا انتهاي آن را بدون ناراحتي تماشا مي‌كند، اين فيلم توانست نظر مردم را به خود جلب كند. به نظر من نقاب اثري متعلق به سينماي معناگر است. در اين فيلم مي‌بينيم كه به ظريف‌ترين، پليدترين و شنيع‌ترين خصوصيات انسان‌ها پرداخته شده و آدم‌هايي را نشان مي‌دهد كه سياه و سفيد نيستند و در حالي كه منفورترين كار را انجام مي‌دهند، اما براي مخاطب جذاب هستند. راست‌گفتار كه پيش از نقاب، «عروس خوش‌قدم» را با حضور ماهايا پطروسيان، پارسا پيروزفر و محمدرضا شريفي‌نيا ساخته بود، بر اين عقيده است كه «نقاب» معنا را در فطرت انسان به چالش مي‌كشد، كاري كه فيلم‌هايي با مخاطب خاص انجام مي‌دهند، اين فيلم هشداري بود البته به زبان سينمايي كه جلوي چنين وقايعي را در جامعه بگيريم.از طرفي آشتياني‌پور مي‌گويد: در ساخت يك فيلم آنچه بسيار تاثيرگذار مي‌باشد، تهيه‌كننده است، هر چند اهميت فيلمنامه در سينما بسيار بالاست، اما در سايه آن ارزش‌هاي ديگري در حاشيه محو مي‌‌شدند. داستان نقاب، واقعيتي است كه مي‌تواند در هر گوشه جامعه اتفاق بيفتد. محمدرضا شريفي‌نيا بازيگر اين فيلم كه كار انتخاب بازيگران هم برعهده او بود، در مورد مضمون فيلم مي‌گويد: اين فيلم هشداري براي جامعه و خانواده‌هاست.
آشتياني‌پور هم مي‌گويد: براي هر خانواده‌اي ممكن است چنين اتفاق‌هايي بيفتد، از اين رو بايد خانواده‌ها با مطالعه و ديدي بازتر به اطرافيان خود نگاه و در برخورد اول و ظواهر اشخاص به آنان اعتماد نكنند.در همين باره شريفي‌نيا مي‌گويد: نقاب براساس توجه به آسيب‌هاي اجتماعي در ارتباط با دختران جامعه ما شكل گرفته است. بي‌‌كاري، بي‌پولي و ديگر مشكلات جوانان هم در فيلم مورد توجه واقع شده است. همچنين حذف شدن تحقيق و پژوهش نسبت به خواستگار دختر كه از مشكلات جامعه كنوني است در اين فيلم ديده مي‌شو.
شايد خيلي‌ها با ديدن اين فيلم اين عقيده را داشته باشند كه نقاب يك فيلم ضد زن يا ضد مرد است، اما راست‌گفتار چنين عقيده‌اي ندارد. نقاب نه ضد زن است و نه ضد مرد... بلكه ماهيت آن يك اثر هنري است كه هر كس با نظر خود در مورد آن قضاوت مي‌كند و احساس همزادپنداري دارد.دو سال پيش كه به منزل امين حيايي رفته و با او گفتگويي انجام داديم، حيايي مي‌گفت: فيلمي بازي كرده‌ام به نام «نقاب» كه مجوز اكران نگرفته است، اما بايد بگويم بهترين فيلم من است. حيايي در مورد نقش خود مي‌گويد: «كامران»، يك نقش كاملا منفي به حساب نمي‌آمد. يكي از ايراداتي كه به اين فيلم گرفته مي‌شد، اين بود كه نقش سارا خوئيني‌ها را بايد بازيگر ديگري ايفا مي‌كرد، گرچه زماني كه فيلم را ببينيد، متوجه خواهيد شد، خوئيني‌ها به خوبي توانست اين نقش را ايفا كند و به بازي در آن بپردازد. شريفي‌نيا مي‌گويد: من در مورد انتخاب عوامل بسيار سخت‌گير هستم و اجازه نمي‌دهم كه كسي اعمال سليقه كند، مي‌دانيد چرا؟ به اين خاطر كه اگر اشتباهي رخ دهد، به عهده من است. در اين فيلم، من بازيگران را با سخت‌گيري‌هاي زيادي انتخاب كردم، براي مثال براي انتخاب نقش زن فيلم، من تست‌هاي زيادي گرفتم، حتي از چند بازيگر عرب هم تست گرفتم، اما در نهايت سارا خوئيني‌ها به لحاظ داشتن چهره‌اي جديد، فيزيك مناسب و شرقي بودنش و همچنين داشتن نگاه‌هاي معصوم انتخاب نهايي من شد.
آشتياني‌پور تهيه‌كننده فيلم مي‌گويد: «همين بازيگري كه به نداشتن اقتدار در اين فيلم محكوم شده، در مجموعه تلويزيوني «معصوميت از دست رفته» با اقتدار بازي خوبي ارائه داد، در نتيجه اين بازيگر توانايي‌هاي لازم را براي ايفاي نقش در نقاب داشت، چون بازي‌اش براساس كاراكتر تعريف شده شكل گرفته است.»شريفي‌نيا مي‌گويد: ما دل‌مان مي‌خواست بازيگري در نقش نگار بازي كند كه تقريبا از چهره‌هاي جديد سينما باشد. در نگاه خوئيني‌ها، معصوميتي ديده مي‌شد كه ما براي اين نقش به او نياز داشتيم. ضمن اين‌كه ماه‌چهره خليلي و گوهر خيرانديش در همان چند سكانس كوتاه، نگاه‌ها را به خود جلب كردند. به نظر من بازي خيرانديش در همان دو سكانس، لياقت گرفتن جايزه اسكار را هم داشت.اما كامران و نيما، يعني امين حيايي و پارسا پيروزفر... شريفي‌نيا مي‌گويد: در انتخاب اين دو شخصيت ما سعي داشتيم از بازيگراني استفاده كنيم كه براي مخاطب چهره‌اي مثبت و دوست‌داشتني داشته باشند، به گونه‌اي كه اگر در بخشي از فيلم شما به منفي بودن آنها پي مي‌بريد، به راحتي بتوانيد با آنها ارتباط لازم را برقرار كنيد. من مي‌توانستم به جاي اين دو، از حسام نواب‌صفوي و شهرام حقيقت‌دوست استفاده كنم، اما وجود اين دو بازيگر باعث مي‌شد كه تماشاچي از همان ابتدا به موضوع اصلي پي ببرد.شريفي‌نيا همچنين به هماهنگي بازي امين حيايي و پارسا پيروزفر در فيلم اشاره مي‌كند و مي‌گويد: «اين دو زوج خوبي براي بازي روبه‌روي هم بودند و به نوعي مكمل همديگر به حساب مي‌آمدند، به نظر من امين و پارسا يكي از بهترين بازي‌هاي خود را در اين فيلم ارائه كردند.»
راست‌گفتار مي‌گويد: خيلي‌ها از من مي‌پرسند كه چرا به جاي سارا خوئيني‌ها، از ماهايا پطروسيان، هديه تهراني و حتي نيكي كريمي استفاده نكردم، اما پاسخ من قانع‌كننده است. من بايد به تماشاچي مي‌قبولاندم، اتفاقي كه از دقيقه اول تا 54 فيلم مي‌افتد، واقعي است. من به دنبال بازيگري بودم كه هم چهره خوب و هم توانايي‌ بدني مردانه‌اي هم در كنار آن داشته باشد. فرض اين كه من هديه تهراني را انتخاب مي‌كردم، نقش زني كه مي‌خواهم تا پايان فيلم به بيننده بقبولانم كه مورد سوءاستفاده قرار مي‌گيرد، بيننده حرفه‌اي با مجموعه نقش‌هاي تهراني آشناست، شك مي‌كند كه چه‌طور چنين اتفاقي مي‌افتد و همين امر باعث مي‌شد كه قصه فيلم لو برود. بيننده نمي‌توانست باور كند كه بر سر هديه تهراني بزنند و او چيزي نمي‌گويد، پس احتمال داشت حدس بزند كه كاسه‌اي زير نيم‌كاسه است.
حالا اين فيلم هم لو رفت
آشتياني‌پور پس از چهار سال اميد داشت كه حالا فيلمش اجازه اكران گرفته و تجربه در سينماي ايران نشان مي‌دهد فيلمي كه پس از سال‌ها مجوز اكران مي‌گيرد، به فروش خوبي مي‌رسد و سرمايه او برمي‌گردد، اما زهي خيال باطل.هنوز دو هفته از اكران اين فيلم نمي‌گذرد، كه سي‌دي‌هاي كپي شده آن در سراسر كشور توزيع مي‌شود. اخراجي‌ها هم لو رفت، اما در اواخر اكران... يا فيلم‌هاي ديگري كه چند روز مانده به اتمام اكران لو مي‌‌رفت، اما اين‌كه دو هفته به پايان نرسيده باشد، فيلم لو برود، بايد دست‌هاي ديگري پشت پرده باشند. اين اتفاق آن‌قدر براي تهيه‌كننده سخت بود كه در يك حركت نمادين مجلس ترحيم براي فيلمش گرفت. متن دعوت به مجلس ترحيم نقاب به قلم تهيه‌كننده اين بود.
انالله و انااليه راجعون
سي دي غيرقانوني فيلم سينمايي «نقاب» هم به بازار آمد، كمتر از دو هفته از اكران اين فيلم بر پرده سينماها نمي‌گذرد كه «نقاب» هم به سرنوشت اخراجي‌ها، مهمان، سنگ، كاغذ، قيچي و... دچار شد.اكنون كه با تهيه، تكثير و توزيع غيرمجاز سي‌دي «نقاب»، ديگر بار نقاب از مناسبات سياه مافياي قاچاق و دلالي در آثار سينماي ايران برداشته شده و دست‌هاي پنهان تخريب و تهديد، كيان سينما و بضاعت‌هاي مالي تهيه‌كنندگان فعال اين عرصه را بي‌رحمانه و قانون‌شكنانه نشانه رفته‌اند، برآنيم تا با حضور در همايشي هماهنگ، اعتراض عميق و جدي خود را به تيشه‌هاي فاجعه‌بار اين روند غيرقانوني كپي كردن فيلم‌هاي سينمايي، كه پي در پي بر پيكر نحيف اقتصاد سينماي اين مرز و بوم وارد مي‌شود، ديگر بار به گوش مسئولان ذيربط و صاحبان اراده و مسئوليت در اين زمينه برسانيم. بر آن شديم به منظور اعتراض به آسيب فرهنگي، ساعت 03/18 روز سه‌شنبه 8 خرداد در مجتمع فرهنگي هنري اريكه ايرانيان، مجلس ترحيمي براي اين فيلم بگيريم، باشد كه همراهي شما، ضمن تسلي خاطر غارت‌شدگان فرهنگي، مرهمي شود بر زخم عميق دل دردمند سينماي كشور.از طرف بازماندگان داغديده: تهيه‌كنندگان، سينماداران، فيلمسازان، سرمايه‌گذاران، پخش‌كنندگان، عوامل توليد، بازيگران، هنردوستان و ساير خانواده‌هاي وابسته كه فيلم و سينما را دوست دارند. آنچه خوانديد دست نوشته يك دل دردمند سينماي ايران است...در جريان مراسم آشتياني‌پور گفت: مجلس ختم نمادين، آغاز مبارزه اهالي سينما با قاچاق فيلم است، او گفت: بي‌ترديد تلاش وزير ارشاد در معاونت سينمايي به تنهايي كافي نخواهد بود، بلكه لازم است، مسئولان قوه قضاييه، مجلس شوراي اسلامي و نيروهاي اطلاعاتي و امنيتي كشور نيز اين خطر را باور كرده و به منظور پيشگيري از خسارت‌هاي جبران‌ناپذير بيشتر به فرهنگ و سينماي كشور اقدامات لازم و كافي را اعمال كنند.تهيه‌كننده نقاب گفت: قبل از اين‌كه شاهد نابودي كامل سينماي كشورمان باشيم، به خودمان بياييم و كاري كنيم.وي كه بسيار ناراحت است مي‌گويد: در اوضاعي كه فيلم‌هاي روي پرده سينما غارت مي‌شوند، ديگر فيلمي توليد نمي‌كنم. وي مي‌گويد: چند متهم دستگير شده‌اند، اما آنها خرده‌پا هستند. جريان قاچاق فيلم بسيار پيچيده و از بضاعت تهيه‌كننده‌ها خارج است كه به منشا اصلي آن دست پيدا كنند. اگر وزارت ارشاد نخواهد اين موضوع را به صورت جدي پيگيري و عواملي كه دست به چنين غارتي زده‌اند را شناسايي كند، هيچ نتيجه‌اي نخواهيم گرفت.
قاچاق فيلم يك برنامه گسترده، منسجم و پيچيده است كه بسيار حساب شده عمل مي‌كند. اين شبكه فيلم‌هايي را كه به خوبي عرضه مي‌شوند و از چالش‌هاي ابتدايي اكران گذشته‌اند را انتخاب و قاچاق آن را آغاز مي‌كند. به عبارتي بهتر اين جريان، فيلم‌هاي پرمخاطب را هدف تيررس خود قرار مي‌دهد.آشتياني‌پور مي‌گويد: وزارت ارشاد بايد اين مسئله را جدي پيگيري كند و هزينه و خسارت فيلم‌ها را بپردازد. چرا كه تنها مرجعي كه فيلم‌ها در اختيارش قرار مي‌گيرد و جاي هيچ‌گونه ايمن‌سازي، كنترل و بررسي براي صاحبان اثر وجود ندارد، آنجاست!
من در چنين وضعيتي، فيلم ساختن و توليد آن، را عقلاني نمي‌‌دانم، به همين دليل شخصا توليدات آينده دفتر توليدم را (باران) متوقف كرده‌ام!
آشتياني‌پور مي‌گويد: افرادي كه در اين رابطه دستگير شده‌اند، پخش‌كننده‌هاي جز هستند كه تنها عرضه‌كننده‌اند و قصه پيچيده‌تر از اين حرف‌هاست كه اگر كاري نكنيم، سينما با ركود و فاجعه مواجه خواهد شد.
وي طرح مبارزه با قاچاق را طرحي ناقص و ناكارآمد دانست و مي‌گويد: اين طرح بضاعت بسيار اندكي دارد و حتي قادر به پرداخت هزينه‌هاي اندك پيگيري نيست و تهيه‌كنندگان، اين هزينه‌ها را متقبل مي‌شوند.شريفي‌نيا مي‌گويد: با توجه به تكنولوژي همه‌گير و در دسترس بودن آن، شرايط تكثير فيلم آسان‌تر است، در حالي كه پيشترها به جهت 35 ميليمتري بودن نسخه فيلم، امكان اين كپي وجود نداشت. به ميزان افزايش تكنولوژي صاحبان فيلم بايد دقت‌شان را در نگهداري از اموال‌شان بيشتر كنند، از طرفي نيز نگاه جامعه را نسبت به مسئله سي‌دي و كپي‌هاي غيرمجاز تغيير دهيم، چون اين عمل‌ها همانند دزدي از ديگران است.آشتياني‌پور مي‌گويد: اين فيلم را ما نزديك به چهار سال قبل توليد كرديم و از همان زمان هم تدوينش آغاز شد، نسخه‌اش هم در دست ما و هم در دست تدوينگر بود و هم دست كسي كه در لابراتوار با نظارت خودمان كار مي‌كرد. اكران فيلم هم كه معلوم نبود، يعني نااميد از اكران آن بوديم، پس چرا طي اين مدت نسخه‌اي از اين فيلم لو نرفت... و حالا كه فيلم اكران شد، از نقاب كپي‌هاي زيادي شده است. كسي كه مي‌خواست اين فيلم را به صورت غيرمجاز به بازار بفرستد، منتظر ماند تا من به اندازه براي فيلم تبليغ كنم، آن‌گاه اين كار زشت و پليد و ناجوانمردانه را انجام داد. از مسئولان قوه قضاييه و نيروي انتظامي اين پرسش را دارم كه در طول يك شب چگونه بالاي چهار ميليون نسخه غيرمجاز از فيلم كپي و پخش مي‌شود.
برخورد با عرضه‌كنندگان قاچاق فيلم
معاون عمليات نيروي انتظامي گفت: حدود پنج ميليون فقره تماس تنها طي دو ماه با مركز فوريت‌هاي پليسي برقرار
شد كه نسبت به مدت مشابه سال قبل، رشد پنج درصدي داشت.سردار اسكندر مومني در خصوص رشد پنج درصدي تماس‌ها افزود: اين ميزان رشد در دو ماهه نخست سال جاري بيانگر حسن اعتماد مردم به پليس و تعامل آنان با ناجا است.وي درادامه با تاكيد بر اين كه ناجا با عرضه‌كنندگان محصولات فرهنگي غيرمجاز به شدت برخورد مي‌كند، خاطرنشان كرد: اين طرح تمام جرايم اعم از توليد و توزيع‌كنندگان سي‌دي‌ها و فيلم‌هاي مبتذل و مستهجن، انتشار دهندگان فيلم‌ها و تصاوير خصوصي افراد و در واقع متعرضين به حريم خصوصي و جرايم اينترنتي را تحت پوشش قرار مي‌دهد. سردار مومني افزود: در مواقع بحراني كه جرايم در جامعه افزايش پيدا مي‌كند، با استفاده از نظرسنجي و يا داده‌هاي سيستم 110، ناجا يك طرحي را در جامعه اجرا كرده و سپس زماني كه امنيت به حد نسبتا مطلوبي رسيد، آن را به طور دائم استمرار مي‌بخشد. وي گفت: در طرح برخورد با عرضه‌كنندگان محصولات غيرفرهنگي و ساماندهي اين گونه مراكز نيز از اين شيوه استفاده مي‌شود.معاون عمليات ناجا خاطرنشان ساخت: در اين طرح، نيروي انتظامي با قاچاق محصولات فرهنگي به خصوص فيلم‌هاي سينمايي كه در حال اكران برروي پرده سينما هستند و سرقت آن موجب ورشكستگي صنعت سينماي كشور مي‌شود به شدت برخورد مي‌كند.


آشتياني‌پور مي‌گويد: در زمان انفجار خودرو كه لوكيشن آن بين دو سفارت انگليس و آمريكا بود، با اين‌كه پليس موافقت خود را اعلام كرد اما با اين حال استرسي بر آن منطقه حاكم بود، چرا كه هر آن ممكن بود نيروهاي سفارت‌ خانه به آن‌جا بيايند و بهانه‌اي داشته باشند براي اين‌كه از ادامه فيلم‌برداري جلوگيري كنند، اما ما سعي كرديم، خيلي سريع اين كار را انجام دهيم و اجازه ندهيم كه فردي يا افرادي به دنبال بهانه‌جويي باشند، از اينرو پس از انفجار، آتش نشاني امارات هم كه مجوز حضور آنها را داشتيم، آتش را سريعا خاموش كردند و قبل از اين‌كه آنان با صداي انفجار برسند، همه‌چيز تمام شده بود و ما هم دوربين‌ها را جمع كرده بوديم. اما باورش مشكل است، زماني كه نگاتيوها را براي لابراتوار تلويزيون در خيابان سئول فرستاديم و زماني كه نگاتيوها احتياج به آب براي به تصوير كشيده شدن داشت، آب آن منطقه قطع شد و تمامي نگاتيو‌هاي آن لوكيشن خراب شد... حال بايد آن صحنه را دوباره فيلم‌برداري مي‌كرديم، بايد دوباره مجوز مي‌گرفتيم. از پليس و آتش‌نشاني... دوباره همه‌چيز را خيلي سريع انجام داديم و پيش از اين‌كه نيروهايي بخواهند خود را دخالت دهند، دوباره صحنه را جمع‌ و جور كرديم. طي هماهنگي‌هايي كه با پليس امارات داشتيم، صحنه‌هاي مربوط به رانندگي امين حيايي كه بالامبورگيني قرمز رنگ صورت مي‌گرفت، در اتوبان شيخ‌زائد بود و پليس امارات هم، اتوبان را بست. ما اولين گروه تصويربرداري فيلم سينمايي بوديم كه به امارات رفتيم و جاي بسي خوشحالي دارد كه پليس امارات با ما همه‌گونه همكاري داشت، حتي آنها در بعضي از مواقع تصويربرداري، خيابان‌هاي امارات را براي ما مي‌بستند كه اين كارشان و احترام فوق‌العاده آنان، بارها باعث تعجب من شده بود. كشتي‌هاي تفريحي زيادي در سواحل دبي بود، كه صاحبان شخصي داشت، صاحباني كه بسيار پولدار بودند، زماني كه مي‌خواستيم كشتي را از آنان اجاره كنيم و با اين‌كه مبلغ زيادي پيشنهاد كرده بوديم، اما گويا براي آنان اين مبلغ پول، بسيار كم شمرده مي‌شد، نه به اين خاطر كه واقعا پيشنهاد ما كم بود، بلكه آنان بسيار پولدار بودند و اين پول‌ها از نظر آنان هيچ بود... با اين حال يكي از مالكان اين كشتي‌هاي تفريحي، كشتي خود را براي ساعاتي به ما اجاره داد.تصاوير گرفته شده نقاب بيشتر در مقابل برج‌العرب و اتوبان شيخ زائد بود. براي گرفتن مجوزهاي تصويربرداري در خيابان‌هاي دبي، به ويژه زماني كه اتوبان شيخ‌زائد را براي ما بستند، هيچ‌گونه هزينه‌اي متقبل نشديم.·رستوران‌ مراكشي‌ها را خودمان دكور زديم، چرا كه اصلا چنين رستوراني آن‌جا نبود.·رستوراني كه در فيلم از آن امين حيايي است، متعلق به يك ايراني بود. زماني كه امين حيايي و پارسا پيروزفر به صورت ساختگي يكديگر را مي‌زدند، يكي از بازيگران عرب، كه شاهدآن صحنه بود، مي‌گفت: آنان خيلي ساختگي و غيرطبيعي بازي مي‌كنند، با اين‌كه به اوگفتيم اين دعواها ساختگي است او باور نمي‌كرد و حرف خود را مي‌زد و بارها به ما انتقاد كرد.
شجاعت سارا خوئيني ها

·سارا خوئيني‌ها مي‌گويد: زماني كه مي‌خواستم از كشتي به داخل آب شيرجه بزنم، مي‌ترسيدم، چرا كه ارتفاع 25 متر بود و خود آب هم عمق داشت، از طرفي شب هم بود و زماني بايد من داخل آب مي‌پريدم كه هيچ نوري هم روشن نباشد، بار اول پريدم، همه‌چيز به خوبي پيش رفت، اما گروه فيلم‌برداري گفتند بايد يكبار ديگر بپرم، از اين رو من در آن شب، دوباره در آب شيرجه زدم. آشتياني‌پور مي‌گويد: سارا خوئيني‌ها از خود شجاعت نشان داد كه آن صحنه را بازي كرد.

خاطرات تصوير برداري


آشتياني پور مي گويد: در زمان انفجار خودرو كه لوكيشن آن بين دو سفارت انگليس و آمريكا بود با اين كه پليس موافقت خود را اعلام كرد اما با اين حال استرسي بر آن منطقه حاكم بود چرا كه هر آن ممكن بود نيروهاي سفارت خانه به آن جا بيايند و بهانه اي داشته باشند براي اين كه از ادامه فيلم برداري جلوگيري كنند اما ما سعي كرديم خيلي سريع اين كار را انجام دهيم و اجازه ندهيم كه فردي يا افرادي به دنبال بهانه جويي باشند از اينرو پس از انفجار آتش نشاني امارات هم كه مجوز حضور آنها را داشتيم آتش را سريعا خاموش كردند و قبل از اين كه آنان با صداي انفجار برسند همه چيز تمام شده بود و ما هم دوربين ها را جمع كرده بوديم اما باورش مشكل است زماني كه نگاتيوها را براي لابراتوار تلويزيون در خيابان سئول فرستاديم و زماني كه نگاتيوها احتياج به آب براي به تصوير كشيده شدن داشت آب آن منطقه قطع شده و تمامي نگاتيوها آن لوكيشن خراب شد...
حال بايد آن صحنه را دوباره فيلم برداري مي كرديم بايد دوباره مجوز مي گرفتيم از پليس و آتش نشاني ... دوباره همه چيز را خيلي سريع انجام داديم و پيش از اين كه نيروهايي بخواهند خود را دخالت دهند دوباره صحنه را جمع و جور كرديم .با اين كه تصوير برداري دو ماه و نيم طول كشيد و از ارديبهشت ماه آغاز شد به دليل موقعيت جوي هوا كه همان گرماي آن است ما حتي صبح ها نمي توانستيم تصوير بگيريم از اين رو از ساعت 4 بعد از ظهر تصويربرداري ما آغاز مي شد.طي هماهنگي هايي كه با پليس امارات داشتيم صحنه هاي مربوط به رانندگي امين حيايي كه بالامپورگيني قرمز رنگ صورت مي گرفت دراتوبان شيخ زائد بود و پليس امارات هم اتوبان را بست .
ما اولين گروه تصوير برداري فيلم سينمايي بوديم كه به امارات رفتيم و جاي بسي خوشحالي دارد كه پليس امارات با ما همه گونه همكاري داشت حتي آنها در بعضي از مواقع تصويربرداري خيابان هاي امارات را براي ما مي بستند كه اين كارشان و احترام فوق العاده آنان بارها باعث تعجب من شده بود. كشتي هاي تفريحي زيادي در سواحل دبي بود كه صاحبان شخصي داشت صاحباني كه بسيار پولدار بودند زماني كه مي خواستيم كشتي را از آنان اجاره كنيم و با اين كه مبلغ زيادي پيشنهاد كرده بوديم اما گويا براي آنان اين مبلغ پول بسيار كم شمرده مي شود نه به خاطر اينكه آنان بسيار پولدار بودند و اين پول ها از نظر آنان هيچ بود ... با اين حال يكي از مالكان اين كشتي هاي تفريحي كشتي خود را براي ساعاتي به ما اجاره داد
.

ساخت فیلم گزارش اعدام بهنوش طباطبايي به پايان رسيد

ساخت فيلم گزارش يك اعدام به پايان رسيد و اين فيلم به زودي آماده نمايش خواهد شد. فيلم‌هاي جنايي و پليسي هميشه بين مخاطبان تلويزيون طرفداران زيادي دارد. ابراهيم شيباني هم كه مدتي قبل فيلم صحنه جرم ورود ممنوع را بر روي پرده سينماها داشت، در فيلم تازه تلويزيوني خود به سراغ چنين موضوعي آمده است . در اين فيلم كه گزارش يك اعدام نام دارد؛ بازيگراني همچون: مهدي پاكدل، بهنوش طباطبايي، فاطمه تقوي، شاه‌علي سرخاني و ...ايفاي نقش مي‌كنند. ماجراي فيلم هم همانگونه كه از نام آن بر مي‌آيد درباره زنى جوان است كه به اتهام قتل همسرش محكوم به زندان مى‌شود، اما در زندان با زنى آشنا مى شود كه او را تشويق به فرار مى كند.زن جوان از زندان فرار مي‌كند و پس از دو سال موفق مى شود مداركي درباره بى گناهى خود را تهيه كند. او پس از تبرئه شدن از اتهام قتل همسرش، با وكيل خود زندگي تازه‌اي را آغاز مي‌كند اما وقوع اتفاق‌هاي تازه زندگي او را تحت تاثير قرار مي‌دهد. فيلمنامه اين فيلم توسط عليرضا كاظمي پور نوشته شده و علي رئيسيان آن را براي گروه فيلم و سريال شبكه اول سيما تهيه مي‌كند.

شهاب حسيني در بيمارستان

برخي كارگردان‌هاي سينما و تلويزيون با ساخت يك اثر شناخته مي‌شوند. شايد بتوان گفت اكبر خواجويي هم يكي از همان كارگردان‌هايي است كه با سريال پدر سالار در حافظه ما جاي گرفته است. او اين روزها در حال ساخت فيلم جديد خود با نام «محيا» است.
اين فيلم سومين تجربه سينمايي اين كارگردان بعد از فيلم‌هاي«خانه ابري » و «سيرك بزرگ» است و قرار است بعد از دوري پانزده ساله اين كارگردان حضور مجدد او را در سينما رقم بزند.
در فيلم محيا بازيگران مختلفي ايفاي نقش مي‌كنند. الهام حميدي، شهاب حسيني، آزيتا حاجيان، مريم بوباني، تقي سيف جمالي و پروين ميکده برخي از اين بازيگران هستند. بد نيست بدانيد داستان اين فيلم درباره جواني به نام جاويد است كه دلبسته دختري به نام محيا مي شود اما محيا زندگي ويژه اي دارد که نمي تواند آن را براي جاويد فاش کند، به همين دليل براي جاويد که اصرار دارد با او ازدواج کند، شرط بسيار سختي را تعيين مي کند و...
لازم به ذکر است گروه فيلم سينمايي محيا طي روزهاي گذشته در بيمارستاني واقع در تهرانپارس به کار خود ادامه مي دهد.
اين فيلم به زودي به پايان فيلم‌برداري مي‌رسد و پس از آن مراحل مختلف آماده سازي آن آغاز خواهد شد.

پارك وي و سينماي وحشت ايران !


این روزها فیلم پارک وی ( فریدون جیرانی ) بر پرده ی سینماها است که با استقبال نسبی تماشاگران روبرو شده است . فیلم در ژانر ( گونه )وحشت طبقه بندی می شود ، ژانری که از بدو پیدایش سینما ، همواره مورد استقبال سینماگران و تماشاگران بوده است . علت پیدایش این گونه ی سینمایی در همان دهه های ابتدایی تولید فیلم در دنیا ، به رواج روز افزون داستانهای ترسناک و گوتیک به خصوص در اروپای قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم باز می گردد . استفاده از خون آشام ها و مخلوقات ساخته ی دست بشر در این نوع داستانها سبب رویکرد کمپانی های فیلمسازی به ساخت فیلمهایی بر اساس این کاراکترهای ترسناک اما دوست داشتنی شد .

با ظهور قاتلین زنجیره ای در شهرهای بزرگ جوامع صنعتی و بروز ترس و وحشت ناشی از قربانی شدن توسط این جانی های بالفطره در میان عموم مردم آن جوامع و همچنین پیدایش انواع گروههای ضد مسیحی و شیطان پرست در اواخر دهه ی 60 و اوایل دهه ی 70 میلادی ، سینمای وحشت تکانی اساسی به خود داد و با خلق قاتلین روانی و عوامل ماورا ء الطبیعه در جهت جذب مخاطب بیشتر برآمد . در فرهنگ عامه و قدیمی ایرانی همواره به موجوداتی ترسناک از قبیل جن و آل اشاره هایی شده است . در قرآن کریم و دین اسلام نیز از روح و جن سخن به میان آمده است . ولی ردپای ضعیفی از این باورهای ماورایی دینی و فرهنگی مان در سینمای ایران شاهد بوده ایم ؛ شاید بخشی از این کوتاهی به کمبود امکانات فنی و نبود جسارت و علاقه ی لازم در سینماگرانمان برای کار در این حیطه باز گردد ، ولی به هر حال توجیه مناسبی برای کارنامه ی ضعیف این نوع سینما در بین فیلمهای تاریخ سینمای ایران نمی شود ؛ سینمایی که تماشاگر ایرانی علاقه اش را با استقبال از نمونه های موفق خارجی و حتی نازل ایرانی در این زمینه بارها نشان داده است و چه ایرادی دارد که با ساخت فیلمهایی جاندار و خوش ساخت در این زمینه بتوانیم تماشاگران گریزان را دوباره به سالنهای سینما باز گردانیم .
در سینمای پیش از انقلاب پرچمدار این نوع سینما ، مرحوم ساموئل خاچیکیان بود که با خلق لحظات دلهره آور در آثارش تماشاگران بیشماری را به سینماها کشاند که البته ساخته های آن مرحوم بیشتر از اینکه در سینمای گونه ی وحشت طبقه بندی شود ، در ژانرسینمای تعلیق و جنایی جای می گرفت تا اینکه حدود یک دهه بعد و با رواج سینمای گنج قارون و قیصر ، سینمای تعلیق " خاچیکیانی " رو به افول رفت و پرونده ی آن تا سالهای میانی و پایانی دهه ی 60 و قبل از ساخت فیلمهای طلسم ( داریوش فرهنگ ، 1366 ) و شب بیست و نهم ( مرحوم حمید رخشانی ، 1369 ) بسته بود . در سالهای اخیر نیز تنها دو نمونه ، اثیری ( محمد علی سجادی ، 1381 ) و خوابگاه دختران ( محمد حسین لطیفی ، 1383 ) در این باره ساخته شده است که البته با عطش بیننده ی امروزی برای تجربه ی ترسیدن در سالن تاریک سینما و نیز معطوف شدن توجه ی تهیه کنندگان به ذائقه ی تماشاگران ایرانی برای کسب چنین تجربه ای ، در یک سال اخیر شاهد ساخت فیلمهایی در این مورد بوده ایم که می توان آن را به فال نیک گرفت و به آینده ی سینمای وحشت ایران امیدوار شد ، سینمایی که قطعا می تواند نقش بسزایی در پیشرفت اقتصادی این صنعت در ایران ایفا کند . پارک وی نیز یکی از این تولیدات است . فریدون جیرانی که همواره علاقه اش را به سینمای تعلیق و جنایی نشان داده است این بار به سراغ داستانی رفته که در گونه ی سینمای اسلشر ( سینمایی که همراه با خونریزی و خشونت بالاست ) جای می گیرد . فیلم روایتگر زندگی دختری به نام رها آزاد ( رعنا آزادی ور ) است که پس از ازدواج با کوهیار هدایت ( نیما شاهرخ شاهی ) متوجه روان پریشی او و مادرش ( بیتا فرهی ) می شود و لحظه به لحظه به سمت سرنوشتی تراژیک گام بر می دارد . فیلمنامه از لحاظ انگیزه ی شخصیتها برای توجیه کنش هایشان و نیز سردر گمی برخی از این کاراکترها برای اثبات حضورشان در دل قصه ، ضعف های عمده ای دارد ، با این وجود فیلم از لحاظ تکنیکی در مرتبه ای قابل قبول قرار می گیرد . میزانسن های جیرانی در اغلب لحظه ها حساب شده است و فیلمبرداری و نورپردازی فوق العاده ی فرج حیدری کمک بزرگی به این امر کرده است و موسیقی آریا عظیمی نژاد و بازی های خوب زوج آزادی ور و شاهرخ شاهی از دیگر نکات مثبت فیلم محسوب می شود . این نکات بیان شد تا به خنده های گاه موجه و گاه بی جهت بینندگان در طول تماشای فیلم اشاره ای شود . برخی دیالوگهای فیلم با فضای آن همخوانی چندانی ندارند و در برخی سکانسها بر مواردی نه چندان لازم تاکید شده است ( از جمله اینسرتی که از صورت جسد ورم کرده ی مادر کوهیار گرفته شده است ) که همین دلایل به ظاهر ساده ، باعث خنده دار شدن آن صحنه ها می شود ( در نسخه ی اکران عمومی دیالوگهای یاد شده نسبت به نسخه ی نمایش داده شده در جشنواره ی پارسال کمی تعدیل شده است ) ولی به شخصه دلیلی برای خنده های بی مورد عده ای از تماشاگران نسبت به صحنه های خشن فیلم که اتفاقا از ساختاری قابل قبول برخوردارند ، پیدا نکردم . بی شک این صحنه ها از حیث اجرا در حدی بالاتر از سینمای ایران قرار می گیرند و با برخی سکانسهای نمونه های مشابه خارجی برابری می کنند . حال سوال نگارنده از کسانی که تنها به قصد مزاح و کمی تفریح کردن راه خود را به سینماهای نمایش دهنده ی فیلم کج کرده اند اینست که اگر ما به ازای چنین پلانها و سکانسهایی را در فیلمهای هالیوودی به تماشا می نشستند آیا باز هم روی به خندیدن و تمسخر می آوردند و یا به مانند عامه مردم که از سینما تنها طلب هیجان وگذران وقت دارند ، مسحور جلوه های ویژه ی فیلمهای اکشن و صحنه های مشمئز کننده ی آثار وحشت این سالهای هالیوود می شدند ؟ شاید این مساله کمی به عدم خودباوری ما ایرانیها برمی گردد ؛ اینکه هنوز هم در عرصه های علمی ، اجتماعی و فرهنگی خودمان را دست کم فرض می کنیم و کارهای به مراتب پیش پا افتاده تر فرنگی ها را در این زمینه ها به مانند وحی منزلی بر چشمانمان می گذاریم ، مساله ای است که نباید به راحتی از آن گذشت . در مورد جدی نگرفتن سینمای ملی مان توسط خودمان نیز همین قضیه صدق می کند . پارک وی فیلمی است که فارغ از ارزشهای تکنیکی اش ، از ناحیه ی فیلمنامه به شدت می لنگد ، ولی این دلیلی نمی شود که جسارت سازندگان آن را در آزمودن این گونه از سینما به باد تمسخر بگیریم و کاری کنیم که بانیان تولید فیلم در ایران به جای عرض اندام در حیطه هایی که پیش از این کمتر قدم به آن گذاشته اند ، دوباره به بازسازی کمدی های سخیف فیلمفارسی و ملودرام های ضعیف ، بی مایه و پند آموز سالیان گذشته روی آورند و بار دیگر عقبگردی جدی را در فرم و محتوای محصولات سینمایی مان شاهد باشیم . این نکته را نباید از یاد برد که این گونه از سینما در ایران هنوز در مرحله ی آزمون و خطا قرار دارد و باید کمی به آن فرصت داد . چه خوب است اگر در هنگام تماشای چنین آثاری کمی انصاف پیشه کنیم و بلافاصله بحث مقایسه با نمونه های خارجی را به ذهنمان خطور ندهیم ، بلکه با دیدی درست آن را با محک توانایی و وسع اندک سینمای خودمان بسنجیم و فکر نکنیم که مرغ همسایه همیشه غاز است !

شرح سرگشتگی یوسف - مروری بر فیلم بید مجنون



داستان یوسف فراتر از آن هست که بخواهم برایتان بازگو نمایم ، اما "بید مجنون " که به تازگی فرصتی فراهم شد تا ببینمش سخت مرا بیاد آن انداخت . گمان دارم که داستان بيد مجنون از اسطوره یوسف در چاه یاد آوری کرده است و يوسف را تازه پس از بينايي چشم به چاه مي اندازد و گم گشته مي كند. برادران يوسف، همان چشمان او هستند كه دل او را كور مي كنند و قدم هاي او را كوركورانه.فيلم به مدد سمبل هاي تصويري، اسطوره اي و ادبي با مخاطب به گفت و گو مي پردازد و داستان را به پيش مي برد. ورود يوسف به كارخانه طلا سازی ، تلنگري است به او كه گل هر كس به گونه اي سرشته شده است، اما يوسف از درك نشانه ها ناتوان مي ماند. جرقه اي بر پيراهن او مي جهد كه اين خود نشانه ديگري است دال بر اينكه «بر آتش همچو خار خشك سوزي، اگر چشم خرد را باز دوزي» (فرخي) اما اين نشانه نيز از چشمان به ظاهر بيناي يوسف پنهان مي ماند و در انتها همچون خار خشكي مي سوزد. مورچه نماد ديگري است كه دو بار به سراغ یوسف می آید و بينايي را به او هشدار مي دهد. اما يوسف تنها به ديدن مورچه اكتفا مي كند و از دال به مدلول مي رود. با ديدن مورچه درمي يابد كه مي بيند. اما حضور مورچه او را به تفكر برنمي انگيزد. مورچه فرصت كوچكي است كه بايد باري را به مقصد برساند و يوسف اگر سليمان وار با زبان مورچه آشنا مي بود، فرصت هايش را غنيمت مي شمرد. اما نه تنها موقعيت هاي پيشين خود را از دست مي دهد، توانايي هايش را نيز فراموش مي كند، به طوري كه ديگر حتا قدرت خواندن و نوشتن به سبك نابينايان و حتا قدرت راه رفتن و راه يافتن پيشين خود را از دست مي دهد. در انتهاي فيلم دوباره همان مورچه بر روي نامه يوسف نابينا ظاهر مي شود و همچنان باري را به سويي مي برد. باري كه يوسف به زمين گذاشته و اكنون چنان گم گشته بود كه توان بازگشت به كنعانش نبود.
داستان کوتاه فیلم یوسف ( پرویز پرستویی ) که استاد دانشگاه می باشد پس از سالها دوباره بینایی اش را باز می یابد و مشتاق و فریفته زیبایی های دنیا می شود که از همین رو زن و زندگی اش را از دست می دهد ، همسر که به کاشان به قهر می رود او در طلب خواسته های فراموش شده دنیایش می رود اما به ناگهان دوباره بینایی اش را از دست می دهد .



كامل عوامل تولید فیلم بید مجنون
گروه بازيگران

پرویز پرستویی - یوسف
رویا تیموریان - رویا
محمود بهرازنیا - دایی یوسف
محمدرضا ناجی - احمد جواهری
لیلا اوتادی - پری
ملیکا اسلافی
شراره دولت آبادی
آفرین عبیسی


گروه کارگردان
مجید مجیدی
کارگردان

گروه تهیه و تولید
مجید مجیدی
تهیه کننده
جواد نوروزبیگی
مدیر تولید

گروه فیلمنامه
فواد نحاس
نویسنده فیلمنامه
مجید مجیدی
نویسنده فیلمنامه

گروه فیلمبرداری
محمود کلاری
مدیر فیلمبرداری
محمد داودی
مدیر فیلمبرداری
هاشم عطار
فیلمبردار پشت صحنه

گروه تدوین
حسن حسندوست
تدوینگر

گروه موسیقی
احمد پژمان
آهنگساز

گروه صحنه و لباس
بهزاد کزازی
طراح صحنه
ملک جهان خزاعی
طراح لباس

گروه چهره پردازی
محسن موسوی
طراح چهره پردازی

گروه صدا
یدالله نجفی
صدابردار
محمدرضا دلپاک
صداگذاری و ترکیب صداها

گروه جلوه های ویژه
محسن روزبهانی
مدیر جلوه های ویژه

گروه عکس
هاشم عطار
عکاس